حاج اسماعیلی: مطالبه کارگران اصلاح قانون کار است ، جامعه کارگری طبق قانون اساسی به تشکیلات مستقل احتیاج دارد - بلاگ پو

گروه مالی خبرنگاران، اول ماه می مقارن با 11 اردیبهشت روز جهانی کارگر است و علت نام گذاری این روز به نام کارگر اعتصاب سراسری کارگران آمریکا در سال 1868 میلادی نسبت به کاهش ساعت کاری از 14 ساعت به 8 ساعت است. بزرگداشت مقام کارگر در این روز بعد از گذشت 150 سال در بسیاری از کشور های جهان از سوی تشکل های کارگری جشن گرفته می گردد. البته در آمریکا و کانادا اولین دوشنبه ماه سپتامبر به نام روز کارگر نامگذاری شده است.

شاید سال جاری روز کارگر برای کارگران ایرانی دلنشین نباشد چرا که ماه گذشته حداقل دستمزد 99 کارگری از سوی شورای عالی کار برخلاف قانون کار و رضایت کارگران کمتر از تورم بسته شد. در همین رابطه با حمید حاج اسماعیلی؛ فعال و کارشناس بازار کار و کارگری مصاحبه کردیم که در ادامه تقدیم می گردد.

بیشتر بخوانید:

تورم 41 درصد افزایش حقوق کارگر 15 درصد! / فشار ناکارآمدی شورای عالی کار روی دوش کارگران

حاج اسماعیلی: کارگر نماینده واقعی برای چانه زنی ندارد/ دست خانه کارگر با دولت در یک کاسه است

امروز روز جهانی کارگر نامگذاری شده است، سابقه مبارزات کارگران برای احقاق حقوق و خواسته هایشان در ایران به چه دوره ای مربوط می گردد؟

علتش اینکه در این روز برای بزرگداشت مقام کارگر در جهان است و سازمان بین المللی کار روز رسمی در تقویم جهان به عنوان بزرگداشت روز کارگر معین نموده مبارزه کارگران در آمریکا برای ساعت کار بود که قربانی دادند تا حقوق کار در جهان تثبیت گردد، از آن زمان به بعد دستاورد های بسیار بزرگی در جامعه بشری شکل گرفته است همین تدوین مقررات و استاندارد های سازمان بین المللی کار و تدوین قوانین کاردر کشور های مختلف می تواند دستاورد همین کارگرانی باشد که در اول ماه می برای حقوقشان کوشش کردند بنابراین در کشور ما هم یک کوشش صد ساله از دوره مشروطه تا به امروز در رابطه با حقوق کارگران ثبت شده است.

آیا بعد از گذشت سالیان متعدد جامعه کارگری ایران به حق و حقوق عادلانه خود رسیده اند؟

من فکر می کنم که امروز با وجود یک کوشش چندین ساله در کشور هنوز ما چالش های امنیتی شغلی و معیشت کارگران را در حوزه کارگری شاهدیم بنابراین باید کوشش کنیم تا مسائل ابتدایی کارگران که همین معیشت و امنیت شغلی است در کشور حل و فصل گردد. امروز احتیاج کارگران ایران است که با داشتن یک تشکیلات استاندارد و مستقل و برآمده از رای و نظر خودشان بتواند با قدرت مطالبات کارگری را در کشور پیگیری کند، اما متاسفانه کارگران در ایران هنوز نتوانسته است یک مرزبندی معین و شفافی را با خانه کارگر به عنوان یک حزب سیاسی برای جامعه کارگری تعریف نمایند. بدون مرزبندی معین و بدون استقلال امکان پاگذاشتن در این راستا سخت و رسیدن به تحقق مطالبات کارگران غیرممکن است، بنابراین کارگران باید کوشش نمایند راه نفوذ جریان های سیاسی گروه ها و افراد سودجو را در جامعه کارگری ببندند و براساس آنچه در اصل 26 قانون اساسی آمده و براساس مفاد کنوانسیون 87 سازمان بین المللی کار نهاد های کارگری را در ایران شکل بدهند، نهاد هایی که علاوه بر اینکه حقوق کارگران را تامین کند در راستا مطالبات ملی و منافع ملی کشور گام بردارد.

چرا خانه کارگر که مدعی پرچمداری و دفاع از حقوق کارگران است را صاحب صلاحیت نمی دانید؟

خانه کارگر یک حزب سیاسی است، تشکیلات کارگران باید مستقل باشد و راه نفوذ افراد سودجو، سیاسی و متاسفانه کسانی که از حوزه کارگری سواستفاده می نمایند را در تشکیلات صنفی خود ببندند این راه هم راه سختی است باید برایش کوشش نمایند در این راستا است که کارگران هم می توانند مطالباتشان را محقق نمایند هم می توانند در راستا بهره وری و توسعه کشور گام بردارند.

شرایط کارگران را پیش از انقلاب و بعد از آن چگونه می دانید؟

ما یک کشور غنی و ثروتمند هستیم جمعیت ما نسبت به منابع کشور جمعیت کمی است بنابراین انتظار این است که جامعه ایرانی و مخصوصا کارگران که حدود نیمی از جمعیت کشور را با خانواده هایشان تشکیل می دهند از یک رفاه نسبی برخوردار باشند. به عبارت دیگر انتظارمان این است که کارگران جزو جامعه متوسط کشور باشند به هیچ وجه پذیرفتنی نیست کارگران در کشور فقیر باشند و برای رفع احتیاج های اولیه شان با مسائل جدی روبه رو باشند پیش از انقلاب ما مسائل متعددی در حوزه کارگری داشتیم. حزب توده که دست نشانده یک کشور خارجی بود در ایران کارگران را راهنمایی می کرد. حزب توده به نوعی کارگران را به اسارت گرفته بود و در جهت منافع ملی برای کارگران کوشش نمی کرد و دلسوز کارگران نبود و بیشتر اهدافی را دنبال می کرد که در راستای منافع خارجی ها در ایران بود، بعد از انقلاب به هر حال خیلی از چارچوب های گذشته که به هیچ وجه در راستای منافع مردم نبود از بین رفت و این از آرزو ها و امید هایی بود که انقلاب در کشور ایجاد نموده بود.

خب این مرزبندی ها وقتی از بین رفت این فرصت فراهم شد که کارگران مثل بقیه طبقات اجتماعی در ایران برای حقوقشان کوشش نمایند و حاکمیت و دولت مدافع حقوق کارگران باشد، چون شعار ها و آموزه های اصلی انقلاب در راستا ارتقا و تکامل کارگران در ایران معنا و مفهوم پیدا نموده بود، اما متاسفانه بعد از انقلاب ما به جای اینکه اجازه بدهیم کارگران براساس شرایط قانونی در کشور بتوانند سازمان ها و تشکل های اختصاصی صنفی خودشان را داشته باشند به دلایل متعددی که بخشی از آن به بعضی دولتمردان در کشور مربوط می گردد کارگران بازیچه یک جریان سیاسی شدند که منافع یک جریان خاص را در حوزه کارگری دنبال می نماید. شرایط امروز کارگران ناشی از این ناکارآمدی و شرایطی است که در این راستا قرار گرفته اند.

با این تفاسیر برای بهتر شدن شرایط جامعه کارگری چه باید کرد؟

باید کوشش کنیم مسئولیت های حوزه کارگری را به خود کارگران واگذار کنیم و از کارگران برای مشارکت در حوزه های مالی و اجتماعی به درستی استفاده بکنیم، استفاده از مشارکت کارگران در حوزه های مالی و کارگری به این معنی است که آن ها بتوانند با رای و نظر مستقل و کاملا جدی در مباحث شرکت نمایند و برای حقوقشان در مقابل کارفرمایان و دولت ها چانه زنی نمایند، متاسفانه کارگران در دهه های اخیر هم وابسته به دولت ها بودند هم وابسته به یک جریان سیاسی خاصی که مانع و بازدارنده برای حقوق کارگران در کشور بوده است. باید این موانع را رفع کنیم اگر این موانع رفع گردد فکر می کنم در عین حال که کارگران کوشش بیشتری برای حقوقشان خواهند کرد کرامت و شرافت کارگر در کشور حفظ می گردد و در نهایت این شرایط بالندگی برای کارگران زمینه ساز افزایش اعتماد عمومی و اجتماعی در کشور خواهد شد احترام به مقام و حقوق کارگر در کشور افزایش مشارکت کارگران و متعاقب آن بهره وری باعث توسعه کشور خواهد شد به نظر من ما باید این راستا را دنبال کنیم و روز کارگر روزی است که ما یک بار دیگر مسائل کارگران را خیلی جدی و شفاف اعلام کنیم و از دولت بخواهیم که شرایط استقلال نهاد های کارگری و حضور و مشارکت آن ها در عرصه های مالی و اجتماعی را فراهم کند و موانع و بازدارندگی راستا فعالیت کارگران را از سر راه بردارد.

منظور شما از موانع بر سر راه مطالبات کارگری و ایجاد تشکیلات مستقل کارگری چیست؟

موانع این است که دولت باید براساس آنچه که قانون اساسی تصویب نموده و براساس استاندارد های سازمان بین المللی کار اجازه فعالیت صنفی کاملا قانونی را برای کارگران در کشور فراهم کند الان هم دولت و هم یک جریان سیاسی خاص برای کارگران در کشور تصمیم گیری می نمایند که در راستای منافع کشور و کارگران نیست، نباید اجازه دهیم که افرادی غیر از حوزه کارگری برای کارگران تصمیم گیری نمایند. فراهم کردن شرایط برای ایجاد تشکیلات مستقل کارگری از دستاورد های قانون اساسی در کشور است که گروه ها جمعیت ها و تشکل ها بتوانند آزادانه مبتنی بر اصل 26 قانون اساسی با رعایت قوانین کشور فعالیت نمایند، هر کس به نام کارگران و به عنوان قیم کارگران در حوزه کارگری فعالیت می نماید و از خود کارگران نیست مانع جدی در راستا فعالیت کارگران در کشور است.

اصل ماده 131 قانون کار فعلی که ما به آن انتقاد داریم طبق خواسته دراز مدت کارگران باید اصلاح گردد، اما متاسفانه بعضی گروه ها و جریان ها به خاطر منافع خاصی که در حوزه کارگری دارند اصلاح قانون کار را به نفع خودشان نمی دانند و باعناوین مخلتف مانع می شوند در صورتی که هم کارفرمایان هم کارگران بیش از دو دهه است به این نتیجه رسیدند متناسب با شرایط مالی کشور و توسعه کشور احتیاجمند بازنگری در مواد قانون کار هستیم که هم به اقتصاد کشور هم به خود کارگران هم به حوزه کارفرمایی یاری می نماید.

چه کسانی می توانند صلاحیت داشته باشند و تشکیلات مستقل کارگری ایجاد نمایند؟ کارگری که صبح تا شب مشغول کار است می تواند کار تشکیلاتی انجام دهد؟

حوزه کارگری را نباید یدی تلقی کنیم امروز مشمولین قانون کار در حوزه های مختلف حضور دارند. افراد تحصیل نموده و نخبه و افرادی که در پست ها و بخش های متعدد کشور در شرکت های دانش بنیان فعالیت می نمایند این ها همه مشمول قانون کار هستند. همه افرادی که با تخصص های مختلف در بخش های خصوصی در کشور فعالیت می نمایند همه مشمول قانون کار هستند بنابراین در جامعه کارگری افرادی مطلع دانشمند و تحصیل نموده وجود دارد که می توانند تشکیلات مستقل کارگری را در ایران اداره نمایند و نقش کارگران را در فعالیت های مالی و اجتماعی کشور توسعه دهند. انجمن های صنفی کارگری که در ماده 131 قانون کار اشاره شده دقیقا مطابق با همان سندیکا های کارگری است که به صورت استاندارد در کشور های توسعه یافته وجود دارد و سازمان بین المللی کار آن ها را به رسمیت می شناسد.

شورای اسلامی کار همان سندیکای کارگری محسوب نمی گردد؟

این شورای اسلامی کار که شکل گرفته متاسفانه در اختیار یک جریان سیاسی خاص است و همان ها را به عنوان نماینده کارگر در کرسی ها و سازمان های مختلف معرفی می نمایند و اجازه نمی دهند کارگران مبتنی بر قانون اساسی و ماده 131 قانون کار تشکل خودشان را که تشکلی استاندارد و قانونی است شکل بدهند و در چارچوب قانون مطالبات به حق خود را دنبال نمایند.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

georgiaro.ir: گرجستان: سفری به کشور زیبایی ها