خبرنگاران عدالت شعری و تبعیض تاریخی علیه شاعران سیاه پوست - بلاگ پو

کدیش موریس نویسنده، منتقد و شاعر سیاه پوست در روزنامه گاردین می نویسد: شاعران سیاه پوست انگلستان که اغلب کار خود را با شعر اجرا (Performance Poetry) آغاز نموده اند، همیشه به حاشیه رانده شدند. برای مدتی طولانی در این باره اتفاق نظر وجود داشت که شعر خوب شعری است که چاپ شده و شعر بد شعری است که اجرا می گردد.

به گفته کوام داوز (Kwame Dawes) شاعر اهل غنا، یک سراینده سیاه پوست شعر اجرا در انگلستان که تصمیم به چاپ شعر می گیرد، با چالش عظیمی روبه روست. حدس اولیه ناشران این است که این اثر به درد چاپ نمی خورد. آن دسته از این شعرا که در نهایت پیروز به عقد قرارداد با ناشر می شوند نیز در مقایسه با همتایان سفیدپوست خود دستمزد پایین تری دریافت می نمایند.

همین اواخر بیش از 100 نویسنده سیاه پوست انجمن نویسندگان سیاه پوست را تشکیل داده و با انتشار نامه ای خطاب به پنج موسسه انتشاراتی عظیم در انگلیس؛ یعنی پنگوئن، رندوم هاوس، سایمون اند شوستر، هچت، هارپرکالینز و مک میلان، خواهان شفاف سازی درباره ارسال یا پذیرش آثار نویسندگان سیاه پوست شدند. انجمن نویسندگان سیاه پوست در نامه خود همچنین خواهان سرمایه گذاری روی جوایز جدید در حوزه شناسایی و تبلیغ استعدادهای سیاه پوستان شد.

شعر نوشتن همیشه برای اقدامی سیاسی بوده است

لینتون کوئسی جانسون (Linton Kwesi Johnson) شاعر 68 ساله جامائیکایی که در سال 1963 به لندن مهاجرت کرد، به عنوان تنها شاعر سیاه پوستی که اشعارش توسط کلاسیک های مدرن پنگوئن چاپ شده درباره اعتراضات اخیر به نژادپرستی در دنیا می گوید: درباره آنچه توسط جوانان در حال رخ دادن است، در پوست خود نمی گنجم. من از یک نسل سرکش از فعالان می آیم که می خواستند کشور را عوض نمایند و اینطور به نظر می رسد که نسل جدید دوباره وارد میدان شده است. خیلی خوشحالم زنده ام تا شاهد این اتفاقات باشم. مهم نیست اعتراضات کنونی از آمریکا الهام گرفته شده باشد. واکنش گسترده به این اعتراضات در انگلیس به این دلیل بود که نژادپرستی و فرهنگ مصونیت پلیس در سیستم قضایی این کشور رخنه نموده است. تا جایی که می توان گفت نژادپرستی بخشی از دی. ان. ای فرهنگی انگلستان شده است.

جانسونبا اشاره به آن که هیچگاه جزئی از صنعت نشر انگلستان نبوده و همیشه به دلیل رنگ پوستش به حاشیه رانده شده، می گوید: چاپ شدن آثار جی برنارد (Jay Bernard) و ریموند انتروباس (Raymond Antrobus) و اهدای جایزه تی اس الیوت به راجر رابینسون (که همگی از شعرای سیاه پوست در انگلستان هستند)، نشان می دهد اوضاع در حال تغییر است. امیدوارم اینطور باشد.

می بینم یک شعر چطور زندگی فرد را تغییر می دهد

ریموند انتروباس (Raymond Antrobus) که در سال 1986 از مادری انگلیسی و پدری جامائیکایی در لندن به دنیا آمد، سال گذشته پیروز شد با مجموعه شعر پشتکار (The perseverance) جایزه ادبی فولیو را به دست آورد، افتخاری که تا پیش از آن، در جامعه شاعران سیاه پوست انگلیس بی سابقه بود. این شاعر جوان همچنین جایزه شعر تد هیوز را نیز در فهرست افتخارات خود دارد.

انتروباس درباره چالش های فعالیت به عنوان یک شاعر سیاه پوست در انگلستان می گوید: از همان آغاز راه برایم روشن شد که هیچ ویراستار سیاه پوستی در هیچکدام از نشرهای عظیم مختص شعر وجود ندارد که فهرست های کتاب های شعری را مد نظر داشته باشند. کتاب های من از سوی این ناشران رد می شدند. دائم به من می گفتند کتاب هایم درباره هویت است. اما کتاب های سفیدپوستان را می خواندم و به این فکر می کردم که چطور این ها درباره هویت نیستند؟ به من می گفتند کتاب های سفیدپوستان درباره طبیعت و فلسفه است اما کتاب های منم در همین باره بود. افتخار می کنم جزئی از انجمن نویسندگان سیاه پوست هستم، انجمنی که از نهادینه بودن این نژادپرستی در زمینه های مختلف می گوید.

دوست دارم کتاب های قدیمم را ورق بزنم و چیزهای تازه کشف کنم

گریس نیکولز (Grace Nichols) از دیگر شاعران برجسته سیاه پوست ادبیات انگلستان است. وی در سال 1950 در کشور گویان واقع در شمال شرقی آمریکای جنوبی به دنیا آمد و از سال 1977 برای ادامه زندگی به انگلستان مهاجرت کرد. به عقیده این شاعر 70 ساله که تا به امروز 9 مجموعه شعر برای عظیمسالان و چند کتاب شعر برای نوجوانان منتشر نموده است، جاده چاپ کتاب برای اغلب شاعران جوان و بالاخص شاعران سیاه پوست، جاده ای سخت و ناهموار است.

نیکولز درباره اعتراضات دنیای به نژادپرستی تحت عنوان پویش جان سیاه پوستان اهمیت دارد، می گوید: این که چگونه جوانان سیاه پوست در این جنبش از حمایت دوستان سفیدپوستشان برخوردارند، دلگرم نماینده است. درباره این که تاریخ سیاه پوستان باید در مدارس تدریس گردد، با دیوید اولسگا (David Olusoga) موافقم. بسیاری از افراد متوجه نیستند چرا مردمان سیاه پوست در انگلستان زندگی می نمایند و این که انگلیس تا چه اندازه از برده داری و استعمار نفع اقتصادی برده است. باید به مردم باید در این باره آموزش داد تا آشتی و التیام از زخم های قبلی حاصل گردد.

این شاعر سیاه پوست درباره رخنه نژادپرستی در ادبیات انگلیسی از حوزه جوایز ادبی گرفته تا نابرابری در پیشرفت می گوید: قدرت چاپ و اهدای جوایز همیشه در دستان گزینش گران انگلیسی بوده است. وقتی نوبت به نقد کتاب های شاعران سیاه پوست می رسد، چندان عجیب نیست که منتقدان این کتاب ها را در تضاد با اشعار ادبی، در دسته شعر اجرایی قرار دهند. این نوع قطبی سازی تفرقه آمیز است و اینطور القا می نماید کار شاعران سیاه پوست ممکن است روی صحنه سرگرم نماینده باشد؛ اما ارزش ادبی بایسته ندارد. هر نوع برچسبی در نهایت لایه های پیچیده خیال را تنزل می دهد.

برای آن دختربچه ای می نویسم که حتی در زمین بازی با تهدید روبرو بود

ملیکا بوکر (Malika Booker) از دیگر چهره های برجسته در بین شاعران سیاه پوست انگلستان است که در امسال میلادی به فهرست نهایی نامزدهای جایزه شعر فوروارد راه یافت.

وی نیز درباره چالش های پیش روی شاعران سیاه پوست در انگلستان می گوید: وقتی کارم را آغاز کردم صنعت شعر انگلستان در انحصار گروه خاصی بود. به همین علت من و راجر رابینسون بیست سال قبل آشپزخانه شعر ملیکا (Malikas Poetry Kitchen) را برای نویسندگان متعلق به گروه های سیاه پوست و طبقه کارگری که فضای لازم را در اختیار نداشتند، راه انداختیم.

صنعت نشر (انگلستان) باید در تمام سطوح نمایندگان سیاه پوست بیشتری داشته باشد. باید درباره این که نویسندگان چگونه نقد می شوند، داده و آمار ارائه گردد. حتی در بین شاعران سیاه پوست نیز تنوع صدا وجود دارد. از پذیرش اثر برای چاپ تا نقدهایی که در روزنامه ها چاپ می شوند، باید سوالات سختی پرسیده گردد.

موریس می نویسد: اصلاح ادبیات انگلستان یکی از فوریت های هنری است. پیروزیت راجر رابینسون به عنوان اولین شاعر سیاه پوست که امسال پیروز به دریافت جایزه تی اس الیوت شد، باید همزمان مورد تشویق و پرسش قرار گیرد. اوایل ماه جاری جایزه اریک گرگوری که از طرف جامعه نویسندگان به مجموعه شعرهای منتشر شده و نشده شاعران زیر سی سال اهدا می گردد، به من رسید. اگرچه در سابقه برندگان این جایزه نام سیاه پوستان بسیاری به چشم نمی خورد، من اعتقاد دارم این روزها از یک آینده بهتر نوید می دهند.

شعر زبان فوریت است. مقتضی زمان و دوران است و همزمان در ظرف زمان نمی گنجد. امروز که پویش جان سیاه پوستان اهمیت دارد برای سرنگون کردن ساختاهای نژادپرستانه و امپریالیستی مصمم به نظر می رسد، بیش از هر زمان دیگری برای تصور دنیای که می خواهیم بسازیم، به کلمات و ایده های شاعران سیاه پوست احتیاج داریم.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

georgiaro.ir: گرجستان: سفری به کشور زیبایی ها