نگاهی به دخل و خرج خانوار همدانی - بلاگ پو

به گزارش خبرنگاران، البته باز بستگی به شغلت دارد، اگر حقوق نجومی و بالایی داشته باشی که خوشحالی دائمی بر لبانت نقش می بندد و پشتت از نوسانات بازار و مشکلات اقتصادی هرگز نمی لرزد و کمرت زیر بار مشکلات خم نمی گردد. جیبت که پرپول باشد هم دلت قرص است وهم اعتبار داری، اما اگر حقوق کارگری، کارمندی و بازنشستگی داشته و گاه دغدغه نان داشته باشی و هشتت گروی نه ات باشد، یا مجبوری صرفه جویی کنی و از خرید برخی چیزها بگذاری یا باید شغل دومی داشته باشی و گاه باید دنبال وام بدوی.

بنابراین به سراغ برخی از اقشار جامعه رفتیم تا بدانیم حقوق ماهیانه خود را تا زمانیکه کل موجودی حسابشان را صرف هزینه های جاری زندگی نمایند، چقدر طول می کشد و اصطلاحا چقدر زمان می برد تا حسابشان ته بکشد؟

یک کارمند است، در این باره می گوید: در ابتدای واریز حقوق خوشحال می شوم اما خوشحالیم تا اواسط ماه هم ادامه نمی یابد. اول اقساطم را جدا نموده و به حساب دیگری واریز می کنم تا پول خالصی که دستم را می گیرد را محاسبه کنم. سپس مبلغی را به عنوان هزینه های پیش بینی نگردیده کنار گذاشته و بلوکه می کنم. سال های قبل می توانستم کمی از حقوقم را پس انداز کنم اما اخیرا حقوقم کفاف همان ماه را می دهد و به ندرت موفق به پس انداز می شوم. هر چند ترجیح می دهم پولی نگه ندارم و تماما هزینه کنم چرا که ارزش پول روز به روز در حال کم شدن است، بنابراین صرف خرید سنگ قیمتی و لباس مناسب و حتی خارج از فصل می کنم و هیچ حراجی را از دست نمی دهم.

او با بیان اینکه ماهی که برای حقوقم برنامه ریزی کنم کم می آورم اما وقتی بدون برنامه باشد تا آخر ماه دوام نمی آورم البته معمولا کمتر پیش می آید ته حسابم چیزی نباشد، ادامه می دهد: گاهی مجبور می شوم از ابتدای پاییز خریدهای عیدم را انجام دهم که شامل وسایل خانه، پارچه، آجیل و مواردی که قابلیت نگهداری دارند، می شوم. برای مسافرت هم معمولا چون معمولا مسافرت پیش بینی نگردیده نمی روم یا وام می گیرم و یا از مخارجم کمتر می کنم تا برسانم.

یک بازنشسته نظامی نیز در این باره اظهار می نماید: با وجود اینکه خود مالک خانه هستم و اجاره بهایی پرداخت نمی کنم، اما با احتساب اقساط و خرج و مخارج ماهیانه منزل، حقوقم تا هفته دوم بیشتر دوام نمی آورد و ناچار به استفاده از حقوق همسر بازنشسته و پس اندازم می شوم.

او که مجبور است برای فرزند دانشجوی خود ترمی یک میلیون و 300 تومان شهریه بدهد، می گوید: اگر بخواهیم ماهیانه فقط یک میهمانی برای دعوت فرزندانم بگیرم، حداقل 200 تومان باید هزینه کنم. واقعا نرخ حقوق بازنشستگان با تورم نمی خواند و متناسب با هم افزایش نمی یابند. در سالهای اخیر هم روابط فامیلی به علت مشکلات اقتصادی به شدت کاهش یافته و نسبت به سابق خیلی کم مسافرت می رویم و حقوق ها هم به قدری نیست که بتوان شغل دومی دست و پا کرد تا بتوان از پس مخارج های هنگفت زندگی برآمد.

یک معلم هم می گوید: از زمانی که حقوقم واریز می گردد فقط یک روز طول می کشد تا تمام حقوقم مصرف گردد و برای تأمین ماباقی مخارج زندگی مجبور به فعالیت های جانبی هستم و به سختی امرارومعاش می کنم. از حقوق ماهیانه ام چیزی برای پس انداز و ذخیره باقی نمی ماند، برای سفر و برنامه های تفریحی هم باید حداقل از 6 ماه قبل برنامه ریزی و اقدام به پس انداز کنم.

یک کارمند هم بیان می نماید: هنگامی که حقوق ماهیانه ام واریز می گردد نخستین کاری که انجام می دهم پرداخت اقساط و واریز شهریه کلاس فرزندانم است به طوریکه در عرض چند دقیقه حقوقم نصف می گردد و برای گذراندن باقی ماه باید از حقوق همسرم هم استفاده کنم، با این حال در آخر ماه باز با کمبود بودجه روبرو می شویم.

او می گوید: در گذشته حداقل دو بار در سال یه مسافرت می رفتیم اما در حال حاضر فقط یک بار در طول سال سفر می رویم که برای این کار باید از هزینه های دیگر کاهش دهیم. در طول سفر هم برای مدیریت هزینه مواد خام خوراکی با خود می بریم و در آنجا غذا درست می کنیم. در حال حاضر با توجه به هزینه های بالای زندگی کمتر از گذشته می توانم برای فرزندانم برنامه های تفریحی ترتیب دهم و از این بابت بسیار متأسفم.

یک نظامی بازنشسته نیز اظهار می نماید: حقوق ماهیانه ام برای گذراندن زندگی کفاف نمی دهد، وقتی حقوقم واریز می گردد همراه همسرم خرید ماهیانه برای منزل انجام می دهیم اما اصلا قابل مقایسه با گذشته نیست، در گذشته برخی از مواد خوراکی اصلی مانند برنج و حبوبات فرزندانم را هم تأمین می کردم اما در حال حاضر حتی برخی از مایحتاج اصلی زندگی خود را هم نمی توانم تهیه کنم.

او ادامه می دهد: با توجه به اینکه به عنوان بزرگتر فامیل شناخته می شوم، در ماه حداقل باید چند بار افراد فامیل را دعوت کنم و میهمانی ترتیب دهم و به سختی می توانم مواد پذیرایی مورد احتیاج را تأمین کنم، حتی با توجه به اینکه به نسبت گذشته رفت و آمدها کمتر گردیده است اما باز هم به علت گرانی و افزایش قیمت ها نمی توانم تمام احتیاجهای زندگی را برطرف کنم. حدود 10 سال پیش در ماه حداقل یک سفر چند روزه و کوتاه داشتیم اما اکنون به سختی می توانم دوبار در سال این برنامه را ترتیب دهم.

فردی که تمام سرمایه خود را در بانک گذاشته و از سود ماهیانه آن استفاده می نماید، نیز می گوید: هر ماه برای تأمین احتیاجهای زندگی مبلغی بر خرجی ماهیانه اضافه می کنم. با توجه به اینکه درصد سودهای بانکی کاهش و مخارج زندگی افزایش می یابد، باید به فکر فعالیتی جانبی باشم تا دچار مشکل مالی نشوم.

او ادامه می دهد: به علت شرایط موجود جامعه و احتیاجهای فرزندانم باید دائما در حال فعالیت باشم تا بتوانم خواسته های آنان را برآورده سازم و در کنار این فعالیت ها به فکر آینده آنها نیز باشم. تا جایی که برایم مقدور و ممکن باشد سعی می کنم از هزینه های اضافی کاهش دهم و برای آینده فرزندانم پس انداز و سرمایه گذاری کنم.

او بیان می نماید: به نسبت گذشته در طول سال کمتر سفر می رویم و حتی می توان گفت برای سفرهای خارج از کشور هر 2 سال یکبار اقدام می کنیم، برنامه های تفریحی برای فرزندانم بسیار کاهش یافته و این فشار بر دوش آنها هم سنگینی می نماید.

خانم جوانی که به علت اعتیاد همسرش مجبور به کار نظافت ساختمان ها و منازل گردیده است، نیز اظهار می نماید: برای تأمین مخارج زندگی به سختی کار و کوشش می کنم اما با این حال باز هم درآمدم کفاف مخارج زندگی را نمی دهد. ابتدای هر ماه باید اجاره بها بدهم، قبوض و هزینه های درمان همسرم را پرداخت کنم که با درنظر دریافت درآمدم در طول ماه برای برطرف سایر احتیاجها دچار مشکل می شوم. در طول روز حدود 12 تا 14 ساعت کار می کنم اما در حال حاضر هیچ پس اندازی ندارم و از این بابت بسیار نگران آینده هستم.

او می گوید: آخرین باری که سفر رفتم را به خاطر ندارم، هیچ برنامه تفریحی نداریم و از لحاظ روحی بسیار احساس خستگی و بیماری می کنم. به علت مخارج بالای درمان نمی توانم به سلامت جسمی و روحی خود به اندازه کافی و لازم اهمیت دهم.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

georgiaro.ir: گرجستان: سفری به کشور زیبایی ها